Het Platform organiseerde een landelijke dag op dinsdag 7 maart 2017 in de Bethlehemkerk te Arnhem voor leden van de werkgroepen Kerk en Israël en andere belangstellenden.
Het thema was: “Tussen feiten en fabels – Israël in de media”.
We mochten meer dan 80 mensen verwelkomen op wat een geslaagde dag kan worden genoemd.
De bijdragen van de sprekers vindt u hieronder en op de pagina ‘lezingen’.
De bedoeling van deze dag was om de algemene berichtgeving over Israël kritisch onder de loep te nemen aan de hand van actuele voorbeelden uit de media. De complexiteit van de situatie in Israël en het M.O. vraagt om grondige onderzoeksjournalistiek. In plaats daarvan munten de gemiddelde berichten uit in oppervlakkigheid en voorspelbaarheid.
Aan elke spreker hebben we gevraagd de andere kant van een aantal actuele onderwerpen te belichten, vanuit ieders specifieke expertise.
Het zorgwekkende beeld van de vele vormen van antisemitisme en haat tegen Israël dat hieruit oprees, deed sommige aanwezigen snakken naar een tegengeluid, tekenen van hoop en verzoening. Op zich begrijpelijk, maar op deze dag ging het juist over bewustwording, wilden we instrumenten aanreiken om het nieuws beter te kunnen duiden, (verhuld) antisemitisme te kunnen herkennen en zelf aanvullende bronnen te vinden voor een eerlijker beeld.
Via onze e-mailaccount info@appelkerkenisrael.nl vernemen we graag uw eventuele reacties.
Mw. Marijke Slager van de Werkgroep voor Accuratesse en Authenticiteit in Reportages ( W.A.A.R.) hield een lezing met als titel: Hoe Oxfam per ongeluk haar ware gezicht toonde’.
Beste toehoorders,
Wat een eer om u te mogen toespreken.
Ik zal me eerst even kort voorstellen: Ik ben Marijke Slager en al wat jaren met pensioen. In mijn vorige leven was ik oa huisarts. In 2002 werd ik lid van de Permanente Commissie, het Dagelijks bestuur van het NIK (Nederlands Israelitisch Kergenootschap), de koepelorganisatie van orthodox Joodse gemeentes in heel Nederland en bleef dat 12 jaar. Een van mijn portefeuilles was de interreligieuze dialoog en in die hoedanigheid ben ik enkelen van u vast wel tegen gekomen.In dezelfde tijd werd mij steeds duidelijker dat er iets geks was met de berichtgeving over Israel. Ik was daar altijd wel in geinteresseerd, maar niet overmatig, echter in 2006 rond en tijdens de Libanonoorlog begonnen mij dingen op te vallen. Aanvankelijk las je dat het goed was dat Hezbolla eens terecht werd gewezen, maar gaandeweg veranderde de toon naar alleen maar kritiek op Israel. Bovendien bleek dat de media steevast de berichten van Hezbolla overnamen, ook al kon Israel aantonen dat ze niet klopten, vooral het aantal slachtoffers onder de Libanese burgers werd voortdurend veel te hoog aangegeven en pas later herzien.. Maar de eerste indruk bleef natuurlijk hangen. Precizie-Bombardementen op gebouwen met wapenvoorraden in Libanon, die beschikbaar waren, werden nooit getoond. Dat hadden we ook al in 2002 gezien toen Israel op 3 april in Jenin terroristen probeerde aan te houden en er werd gemeld dat er een waar bloedbad door Israel in Jenin was aangericht. Op 1 augustus van dat jaar kwam de VN met de verklaring dat onderzoek had aangetoond dat er geen bloedbad was aangericht in Jenin. Er zijn meer voorbeelden te noemen, vooral van pure misleidende propaganda van Palestijnse kant. Er was een filmopname uit datzelfde Jenin waar een dodelijk getroffen slachtoffer een embulance werd ingedragen, maar per ongeluk was ook gefilmd dat het slachtoffer later de embulance weer uitklouterde. En de ensenering in 2000 van de Palestijnse vader met zijn zoon Mohamed Al Dura op schoot, die beschoten werd door een Israelische soldaat waarbij de zoon dodelijk werd getroffen, ging jarenlang de wereld over, zelfs nadat in Frankrijk tijdens talrijke processen was bewezen dat de fimploeg van France 2 de opnamen had gemanipuleerd en dat de Israelische soldaat vanuit zijn positie de jongen nooit zo geraakt kon hebben. https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20130520_00588568. De Palestijnse regisseur Hany Abu-Assad maakte de documentaire Ford Transit in 2002 voor het Nederlands documentairefestival . Een documentaire over het leed van de Palestijnen. Het kwam al snel uit dat de hele documentaire gespeeld was en dus fake bleek te zijn. Verdediging van de maker: het had zo gebeurd kunnen zijn. De hele drukte op dit moment over nepnieuws, fakefeiten, alternatieve waarheid speelde ook toen al. De Palestijnen zijn er sterk in..Dat alles werd de aanleiding dat ik WAAR oprichtte om samen met een groep mensen uit christelijke hoek de media te monitoren op hun berichtgeving over Israel en te corrigeren waar nodig . Via mijn voorzitterschap van WAAR ben ik vandaag op deze plek terecht gekomen.
Vanmorgen wil ik het met u hebben over BDS en natuurlijk over Oxfam, waar we via BDS vanzelf zullen komen..
Eerst maar een relativering:
Op een terras van een cafe in Tel Aviv zit een man enthousiast te schrijven. Een voorbijganger stopt bij de man en vraagt nieuwsgierig waar hij zo veel over te schrijven heeft. De schrijver antwoordt: “ik ben schrijver en ik schrijf een boek over Israel”. De voorbijganger antwoordt: Dat is een heel project! Hoelang heeft u gepland hier in Israel te blijven? De schrijver zegt: Gisteren ben ik geland en morgen vlieg ik terug. De voorbijganger zegt verbaasd: U gaat een boek schrijven over een land waar u slechts drie dagen geweest bent? De schrijver bevestigt dat.De voorbijganger informeert naar de titel van het boek. De schrijver antwoordt: “Israel gisteren, vandaag en morgen.”
Hoe Oxfam per ongeluk haar ware gezicht liet zien.
Of: BDS een strijdmiddel tegen Israel van vele NGO`s en zeker van Oxfam. BDS betekent: boycot desinvesteren en sancties. Waar komt het begrip BDS vandaan? Kennen we het niet al? In 1978 tijdens de WCAR (wereldconferentie tegen racisme en discriminatie van Unesco) werden de zo genoemde Cairo-documenten uitgegeven die BDS,( vaak kortweg boycot genoemd) tegen Zuid Afrika propageerden. Zoals u weet was er in Zuid-Afrika een uitgebreid en uitgewerkt systeem van APARTHEID: Zwarte mensen werden op ieder gebied gescheiden van blanke mensen, in woongbieden, winkels, openbaar vervoer, ziekenhuizen, onderwijs, theaters, parken, eigenlijk op ieder gebied. Dit systeem werd wereldwijd verafschuwd en men heeft Zuid-Afrika op allerlei manieren proberen aan te pakken om deze apartheid af te schaffen. Een manier leek de BDS-aanpak. Waarschijnlijk heeft het ook feitelijk bijgedragen aan de afschaffing van Apartheid. https://www.racism.gov.za/substance/confdoc/index.html
In 2002 vond een van de vervolgconferenties van Unesco tegen racisme en discriminatie in Durban plaats. Tegelijkertijd hielden de NGO`s in Durban een schaduwconferentie over hetzelfde onderwerp. Israel was daar de vijand en werd heftig aangevallen. De sfeer was uitgesproken antisemitisch en Hadassa Hirschfeld, namens het CIDI daar aanwezig, voelde zich zelfs fysiek bedreigd. Men besloot na het succes van BDS in Zuid Afrika, dat de kennis van en ervaring met BDS nu tegen Israel ingezet konden worden. Tot 205 hoorde je niet zo veel over BDS, maar in dat jaar bedacht meneer Omar Barghouti uit Jeruzalem dat het hoog tijd werd ernst te maken met de BDS tegen Israel en daartoe spoorde hij de NGO`s aan. Vandaar dat je vaak 2005 als begindatum van BDS vindt.
Om Israel doeltreffend te kunnen bestrijden via BDS moest naar analogie van Zuid Afrika ook de term Apartheid op Israel van toepassing worden verklaard en wij weten inmiddels dat men daarin geslaagd lijkt. Alleen is de situatie in Israel helemaal geen apartheid zoals in Zuid Afrika. Er is in Israel geen scheiding in bussen, winkels, ziekenhuizen, universiteit of rechterlijke macht naar afkomst, huidskleur of religie. Palestijnen zitten in het Hooggerechtshof, doceren en studeren aan de Israelische universiteiten, behandelen en worden behandeld in Israelische ziekenhuizen en zitten ook in de Knesset, waar ze net zoveel kritiek kunnen uiten als ze maar willen. Om de term Apartheid kracht bij te zetten hebben hooggeplaatste figuren als Desmond Tuttu en Jimmy Carter Israel tot een apartheidsstaat verklaard.
BDS tegen Israel wordt door de aanhangers beschreven als: niet-gewelddadige strafmaatregelen tegen Israel net zo lang totdat Israel aan zijn verplichtingen voldoet: het erkennen van de onvervreemdbare rechten van het Palestijnse volk en het recht op zelfbeschikking. Dit betreft de beeindiging van bezetting en kolonisatie van al het Arabische land, het neerhalen van de muur, erkenning van de fundamentele rechten van de Arabisch-Palestijnse burgers van Israel en de terugkeer van alle Palestijnse vluchtelingen naar hun huizen en bezittingen.
Hoewel deze doelstelling redelijk klinkt zitten er de nodige addertjes onder het gras. Want wat is AL het Arabische land: ook Jaffa en Haifa om maar iets te noemen? En terugkeer van ALLE Palestijnse vluchtelingen. Dat zijn er inmiddels vele miljoenen, waar het er oorspronkelijk 750.000 waren. Dat komt doordat de definitie voor vluchteling in dit geval een andere is dan de UNHCR ( de vluchtelingenorganisatie van de VN) voor alle andere vluchtelingen in de wereld hanteert. Er is alleen voor de Palestijnen een aparte VN-organisatie in het leven geroepen, namelijk UNRWA, United Nations relief and works Agency. Deze heeft enkel en alleen voor de Palestijnen de definitie van vluchteling zover opgerekt dat alle nakomelingen, waar ook ter wereld en in welke generatie ook de vluchtelingenstatus bij erfenis krijgen. Vandaar dat er inmiddels miljoenen Palestijnse vluchtelingen zijn en het er vanzelf steeds meer worden. Er zijn binnen de BDS belangrijke stemmen die veel verder gaan dan eerder genoemd doel. Bij nadere bestudering blijkt de BDS-beweging een bonte verzameling van mensen en organisaties die elk een ander doel nastreven van enkel labeling van producten van de Westbank en Oost-Jeruzalem , via boycot van alle Israelische producten tot ontmanteling van Israel toe. Vreedzaam zijn die uitspraken zelden. Hanan Ashrawi, een vooraanstaande Palestijnse, van begin af aan samen met Jasser Arafat onderhandelaar voor de PLO (fatah)en het menselijke gezicht van de PLO (fatah), ontkent de historische verbondenheid van de Joden met Israel. In een interview met Tuvia Tenenbom( blz66 catch the Jew)) zegt zij: “De geschiedenis van de Palestijnen is duizenden jaren oud en opeens moesten ze het grootste deel van hun land opgeven omdat er een andere staat bij moest komen. Er is nooit een Joodse staat geweest op die plaats (Israel) “ en voegt daaraan toe niet te weten of er ooit een Joodse tempel in Jeruzalem was. Bij dit laatse zegt ze ter verduidelijking dat ze namelijk geen archeoloog is. Zij ziet zichzelf als de afstammeling van de oudste christelijke traditie in de wereld. Daarom meent ze recht op het land te hebben. Eveneens verklaart ze niet in God te geloven. Jibril Rajoub, de oud-veiligheidsman van de PLO die 6x werd gearresteerd voor terroristische daden en 17 jaar in een Israelische gevangenis zat en nu het hoofd van de Palestijnse voetbalfederatie en het Palestijns Olympisch Committee is, zegt het zo: Israel zal geisoleerd worden en vernietigd net als het Zuid Afrika van de Apartheid. De Palestijnse voorvechter van BDS, de reeds genoemde meneer Omar Barghouti ( die zelf aan de universiteit van Tel Aviv studeerde), formuleert het zo: “er moet meer bloedvergieten van Israelische Joden komen voor een gevecht dat zal eindigen in het ongedaan maken van de resultaten van de oorlog van 1948 en het zionisme zal doodsmoren. Ook compromissen om de vrede te bewerkstelligen zijn onacceptabel tenzij de 8 miljoen Palestijnse vluchtelingen naar Israel kunnen terugkeren”. De Libanees-Amerikaanse hoogleraar As’ad AbuKhalil. een radicale voorman van de Amerikaanse BDS-beweging heeft onlangs verklaard: “Het echte doel van BDS is de vernietiging van de staat Israel. Dat zou als ondubbelzinnige doelstelling moeten worden uitgedragen. […] Gerechtigheid en vrijheid voor de Palestijnen zijn onverenigbaar met het bestaan van de staat Israel”. Naast al deze verklaringen kun je bovendien de nodige antisemitische uitingen in dit gezelschap tegenkomen en vaak zie je de schaamteloze samensmelting tussen Europees en Arabisch antisemitisme. BDS heeft dus niet een en dezelfde doelstelling zoals de beweging probeert uit te dragen, maar herbergt een diversiteit aan doelstellingen allemaal onder dezelfde noemer.
Welke middelen gebruikt de BDS-beweging?
Er is een stappenplan van 5 stappen:
– 1: Het begint met een internationale sprekerstour, waaraan Palestijnse en Zuid-Afrikaanse vakbondsmensen moeten deelnemen om zo vakbonden in de hele wereld voor te lichten. Juist meneer Barghouti is daarbij vrijwel altijd de gastspreker. De Engelse vakbond is volledig toegewijd aan de BDS. De Nederlandse ABVA/KABO is een vurige pleitbezorger van BDS, de FNV als overkoepelende organisatie is dat nog niet.
– 2: Deelnemen wereldwijd aan de Israelische apartheidsweek, die al jaren in de tweede week in maart wordt gehouden. Ook in Nederland. (Let maar op, gisteren is hij begonnen) , met voornamelijk eenzijdige symposia op universiteiten en acties in winkels en artikelen die BDS aanprijzen in alle media.
– 3: Verder een systematische aanpak van de boycot van Israelische producten, waarbij consumenten en werknemers in de detailhandel, opslag- en transportsectoren en hun vakbonden betrokken moeten worden. In supermarkten vinden demonstraties plaats, waarbij zogenaamde inspecteurs, maar in werkelijkheid activisten, Israelische producten uit de schappen halen en het winkelende publiek lastig vallen met hun anti-Israel propaganda. Jumbo en Albert Heijn moeten het geregeld ontgelden bij deze activisten. U kunt zelf geconfronteerd worden met deze felle actievoerders in uw eigen supermarkt. Het blijkt dat ze vaak slecht geinformeerd zijn en deze mensen aanspreken op hun handelen wil nog wel eens effectief zijn.
– 4: Het opzetten van campagnes die desinvestering aanmoedigen van vakbonden en pensioenfondsen uit bedrijven die rechtstreeks betrokken zijn bij de Bezetting en/of de Israëlische militaire industrie;
Hiervoor worden “juridische” argumenten aangevoerd. Bedrijven, die zaken willen doen met Israel, worden geintimideerd met de nodige juridische argumenten, of liever dreigementen waarin internationaal recht wordt aangevoerd. Het lijkt erop dat de groep rond Dries van Agt, The Rights Forum, hier een rol speelt, maar altijd op de achtergrond. De dreigementen berusten helemaal niet op internationaal recht. Die keren dat een bedrijf het op een rechtzaak liet aankomen verloor de BDS-beweging. Het is pure intimidatie. Toch lieten Royal Haskoning, Vitens en PGGM zich intimideren en trokken zich opeens terug uit projecten in Israel, waarover straks meer.
– 5: Juridische acties tegen de buitenlandse recrutering van soldaten voor het Israëlisch leger, en de vervolging van (in hun ogen) oorlogsmisdadigers uit de Israëlische regering, zoals zeer onlangs toen men in Belgie dreigde Zipi Livni op te zullen laten pakken ; Verder actieve steun voor VN- rapporten zoals het Goldstonerapport en de implementatie van de aanbevelingen uit al deze rapporten.
Op veel terreinen zijn de BDS-activisten via dit stappenplan actief zoals In de politiek, in de sport , op cultureel gebied, op de universiteiten, in de publieke sector, maar ook in kerkelijke kring en zeker via NGO`s ( als bij voorbeeld Oxfam). Laten we eens nauwkeuriger naar Oxfam kijken. Oxfam is een grote bekende NGO. Een NGO is: Een niet-gouvernementele organisatie die onafhankelijk is van de overheid (maar wel vaak voornamelijk gefinancierd wordt door de overheid) en zich op een of andere manier richt op een verondersteld maatschappelijk belang. Over het algemeen gaat het om organisaties die werken aan het bevorderen van milieubescherming, gezondheid, ontwikkelingswerk of het bevorderen van de mensenrechten. De term wordt veel gebruikt voor organisaties die zich met ontwikkelingssamenwerking bezighouden. Oxfam kun je indelen bij ontwikkelingswerk. Het is een grote NGO en is voornamelijk bekend van de spotjes op tv waar ze pleiten voor hulp aan arme, meestal donker gekleurde kinderen, vaak ergens in Afrika en voor (oh ironie!) werk voor de locale bevolking. Daarnaast treedt het vaak op als adviseur voor grote bedrijven en de regering. Gezegd moet worden dat bij BDS-acties zelden op het belang van de Palestijnse bevolking zelf wordt gelet. Zowel aan de linker als aan de rechter zijde beschouwen activisten een bevolking niet als individuele mensen. Ook Oxfam laat de positie van de Palestijnen in haar acties ter plaatse koud, Dat zien we bij de actie in 2014 tegen Soda Stream. Soda Stream, een moderne grote fabriek, net over de Groene lijn bij Jeruzalem, had 700 Palestijnen in dienst naast Israelische werknemers. De Palestijnen hadden net als de Israeliers hoge posities en verdienden hetzelfde als hun Israelische collega`s. Een loon dat 4x zo hoog was als in de Palestijnse gebieden gebruikelijk. Zij waren zeer tevreden, zoals ze meerdere keren verklaarden. Het begon ermee dat de actrice Scarlett Johansson, op dat moment 8 jaar ambassadeur van Oxfam, een reclamespotje voor Soda stream bij de Major Leagues in Amerika zou doen. Dat was tegen de principes van Oxfam, want Soda Stream was Israelisch en stond op bezet gebied. Oxfam is tegen alle handel van Israelische nederzettingen, die zij zien als illegaal en tegen internationaal recht en dus werd Johansson gesommeerd die reclamespot op te geven of anders zou Oxfam haar als ambassadeur eruit gooien. Johansson had zich echter op de hoogte gesteld van de arbeidsomstandigheden bij Soda Stream en zag niet in wat er verkeerd was aan het bedrijf, in tegendeel , zij zag een goede verstandhouding en samenwerking tussen Palestijnen en Israeliers. Maar dat streeft Oxfam kennelijk niet na en zo werd Scarlett uit Oxfam gezet. Oxfam ging nog verder en begon een campagne tegen Soda Stream. Omdat de directeur de hele hetze zat was verplaatste hij de fabriek naar de Negev binnen de Groene Lijn. En wat had Oxfam bereikt? Zevenhonderd werkeloze Palestijnen zonder inkomen en zonder kans op een baan.
U zult zich afvragen: had Oxfam achteraf spijt over al die werkeloze Palestijnen? Ja, Oxfam had spijt, maar niet over die Palestijnen. Half december vorig jaar verklaarde de nieuwe baas van Oxfam Mark Goldring: “Campagnevoeren voor minder populaire zaken ( wat zou de man daaronder verstaan???) is een delicate zaak van balanceren die makkelijk terug kan slaan op liefdadige acties”. Hij gaf twee voorbeelden waar Oxfam de zaak verkeerd had aangepakt waardoor schade was veroorzaakt aan het imago van Oxfam. Een van die voorbeelden was de storm die losbrak over de betrokkenheid van hun toenmalige ambassadeur Scarlett Johansonn met een fabriek in een Israelische settlement op de Westbank. Deze actie had Oxfam Amerika letterlijk duizenden donoren gekost. ( Geen woord over die werkeloze Palestijnen!) Hij ging verder: “Soms is het publiek ongelooflijk belangrijk, maar soms moet je het hebben van een kleine groep opinieleiders. Waar je de mist ingaat is als je niet genoeg bewijs hebt of als de zaken uit de hand lopen omdat ze te veel gepolitiseerd worden”. https://www.israelnationalnews.com/News/News.aspx/221912
En wat Oxfam bedoelt: als je iets onder de radar wilt doen kun je beter onder andermans vlag meedoen. Zo`n actie valt dan niet op en zeker de naam van Oxfam wordt dan niet opgemerkt. Zo worden diverse anti-Israelorganisaties gesteund door Oxfam. Een voorbeeld: Oxfam, heeft hier in Nederland samen met de NGO`s Cordaid, Pax en ICCO de NGO United Civlians for Peace https://www.israel-palestina.info/unitedciviliansforpeace-html/#Wat_is_United_Civilians_for_Peace opgericht en gefinancierd. Dit UCP wordt of werd beurtelings door de voorzitter van een van de founding-NGO`s voorgezeten. Via UCP werden uitsluitend anti-Israelactiviteiten gevoerd zonder dat Oxfam en de anderen in beeld kwamen. Het CIDI heeft dit in 2007 uitgezocht en in een rapport aan de kaak gesteld. Omdat UCP regelrecht tegen het Nederlandse regeringsbeleid inging maar wel met Belastinggeld in stand werd gehouden heb ik Bert Koenders, toen minister van ontwikkelingssamenwerking, gevraagd wat hij hiervan vond. Hij probeerde dit eerst te ontkennen en bagatelliseerde het vervolgens door te zeggen dat die arme Palestijnen helemaal alleen stonden en enige steun konden gebruiken. Overigens zei hij vervolgens dat niet alleen UCP steun kreeg, maar ook het CIDI. Dit laatste was een alternatieve realiteit en dat wist hij drommels goed. Het CIDI kreeg en krijgt geen overheidsgeld voor haar Israelactiviteiten. Nadat er in het land door de crisis bezuinigd moest worden ook op ontwikkelingssamenwerking, gebeurden er twee dingen. De activiteit van UCP nam duidelijk af en de NGO`s gingen hun financiele verslagen zodanig veranderen dat je er niet meer uit kunt halen wat aan dit soort propaganda besteed wordt. Maar daarover en over de NGO`s moet iemand maar eens een andere keer een lezing houden. https://israel-palestijnen.blogspot.nl/2009/11/oxfam-kwart-miljoen-euro-voor.html
Zoals Oxfam de Palestijnen zelf slachtoffer maakt van zijn anti-Israel –ideologie zo dreigen de Palestijnen door andere acties ook de echte slachtoffers te worden.
Zo is er de zaak van het Nederlandse Royal Haskoning. Royal Haskoning zou een zeer vervuilde modderpoel, net buiten Jeruzalem op de Westbank in het Kidrondal, waarin het open riool uitkwam, omtoveren tot een keurig gesloten rioolsysteem van Jeruzalem tot de Dode Zee. Die modderpoel dreigde namelijk het grondwater te verontreinigen en vormde een bron voor vele ziektes. Alle dorpen op die route zouden worden aangesloten. Er was al lang toestemming van de Palestijnse Autoriteit totdat men, NGO`s en Abbas, opeens bedachten dat werk samen met Israel op de bezette gebieden niet wenselijk was en dus werd er van alles uit de kast gehaald en Haskoning trok zich terug en het gesloten riool kwam er niet. Nog steeds dreigen ziektes en vervuild grondwater juist voor de arme Palestijnen langs het open riool, maar jammer dan. De ideologie gaat voor het welzijn van de plaatselijke bevolking. Hier zal de druk die uit werd geoefend door internationaal recht aan te voeren zeker hebben meegewerkt, maar klopt het wel dat internationaal recht terecht wordt ingeroepen om een firma te bewegen zich terug te trekken? Juridische bluf is een opmerkelijk zaak. Bedrijven worden bestookt met zogenaamd internationaal recht, maar zoals bij het door France Palestine Solidaritee tegen oa Veolia aangespannen proces bleek: Israel moest niet worden aangeklaagd, maar juist Israel hield zich aan Internationaal recht door voorzieningen te treffen voor de Palestijnen in bezet gebied.(art. 43 van de Geneefse conventie)Ik kom daar op terug. En die voorzieningen speelden bij Royal Haskoning. Het zou mij trouwens niet verbazen als de anti-Israellobby op een dag Israel gaat aanklagen dat het die beruchte waterverontreiniging maar niet aanpakt en in gebreke blijft……….
ANTI-ISRAEL BLACKLIST TO BE DELAYED BY UN HUMAN RIGHTS COUNCIL
UN Human Rights Council delays approval of blacklist promoting anti-Semitism.
13/2/2017- The UN Human Rights Council (UNHRC) will hold on Monday a discussion of the process surrounding a discriminatory blacklist of companies doing business with Israel. The issues mentioned by the UN High Commissioner for Human Rights, in a letter to the Council requesting a delay, echo concerns raised by the watchdog group, NGO Monitor, in correspondence it had with the UN. In December 2016, NGO Monitor contacted the UN officials responsible for compiling the list, inquiring what due process and legal safeguards were being instituted before blacklisting corporations for legal business activity in Judea and Samaria. At the beginning of January, NGO Monitor sent a position paper to the UN urging the UNHRC to drop the planned blacklist as it violates international law, ignores due process rights, and promotes anti-Semitism. The list is being compiled by the Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights pursuant to UNHRC Resolution 31/36.
NGO Monitor research indicates that it is being prepared in conjunction with anti-Israel activists who advocate for BDS (boycott, divestment, and sanctions) campaigns against Israel. Anne Herzberg, a legal advisor at NGO Monitor and author of the position paper explained, “It is clear that the UN process lacks oversight, notice of inclusion, and the ability to challenge the arbitrary determinations. Even UN officials recognized the complete illegitimacy of proceeding in its current composition.” “The origins of the blacklist, too, are highly disturbing. This list, proposed by the Arab League and the Organization of Islamic Cooperation, was originally conceived by BDS activists, and was promoted during a years-long lobbying effort. “While the UNHRC should be commended today for its expected postponement of this discriminatory blacklist, we do not think this goes far enough. The concerted efforts to single-out Israel among all the countries of the world should never have happened in the first place.” © Arutz Sheva https://www.israelnationalnews.com/
NOG een enkel woord over internationaal recht.
Juridische bluf getoetst :.
FPS (France Palestine Solidaritee) spande een zaak aan tegen de bedrijven Alstom en Veolia, die betrokken waren bij de aanleg van de Jeruzalemse sneltram die van Oost Jeruzalem naar West Jeruzalem rijdt en vise versa. Het eiste dat Alstom en Veolia, of anders de Franse staat, het contract zouden opzeggen. In mei 2011 besliste een rechtbank in Nanterre negatief voor FPS. FPS ging daarop in beroep, maar 22 maart 2013 bevestigde het Gerechtshof in Versailles de uitspraak en oordeelde dit Hof bovendien ook dat de staat Israel met de aanleg van de tram de Geneefse Conventie niet had overtreden. Israel voldeed hiermee juist aan artikel 43 van deze Conventie, dat een bezetter voorschrijft te voorzien in de basisbehoeften van de bevolking in het bezette gebied. Zo stelde het vonnis. FPS en zijn medeklager werden veroordeeld tot het betalen van 90.000 euro aan Veolia en Alstom. Er zijn meer internationale rechtzaken gevoerd in oa Engeland en Spanje, maar steeds verloor de BDS-beweging .
Ondanks dat De BDS-beweging bovenstaand vonnis en enkele andere vonnissen negeert en probeert de internationale regelgeving op papier ook op te rekken , laat de Juridische praktijk zien, dat het keer op keer gaat om loze dreigementen. Investeerders in Israëlische bedrijven en Nederlandse bedrijven die samenwerken met Israëlische hoeven dus niet te vrezen voor rechtszaken wegens het overtreden van internationaal recht. Door simpelweg te investeren in of samen te werken met een Israëlisch bedrijf, ook al heeft dat bedrijf enige banden met activiteiten die zich in nederzettingen afspelen, overtreedt men (die Nederlandse investeerders en bedrijven) het internationaal recht niet.
Er komen steeds meer internationale besluiten tegen deze BDS-praktijken en in november vorig jaar dreigde Governor Andrew Cuomo van de staat New York Royal Haskoning, Vitens, de ASN-bank en de Triodosbank op een zwarte lijst te plaatsen vanwege hun boycotacties tegen Israël. Zij kregen een bepaalde tijd om hun acties te herzien anders zouden zijzelf geboycot worden. Aan de hand van de volgende gebeurtenis wil ik u laten zien dat BDS ook antisemitisme inhoudt. . Berucht is de geschiedenis rond Matisyahoe, een Joodse Amerikaan. Hij werd zomer 2015 uitgenodigd in het Spaanse Benicassem in augustus op te treden op het Rototom Sunsplash Festival. U heeft daar waarschijnlijk nooit van gehoord, maar het is een echt wereldberoemd festival. De Spaanse BDS-beweging heeft de organisatoren zover gekregen om Matisyahoe te dwingen een document te tekenen en te verklaren dat hij afstand nam van het zionistische geweld en voor een Palestijnse staat was. Geen andere deelnemer van het festival werd deze eis opgelegd. Let wel: Matisyahoe is Amerikaan, maakt muziek, reggae en hiphop en het festival is in Spanje. Matisyahoe is wel Joods! Matisyahoe weigerde en zei niet politiek geëngageerd te zijn en dat dit document niets met het festival of zijn optreden te maken had. De organisatie canselde desondanks toch zijn optreden. Echter: in de hele wereld werd met woede op dit besluit gereageerd en ook de Spaanse regering ging zich ermee bemoeien. De minister van Buitenlandse Zaken verklaarde dat “ Spanje boycot verwerpt en ook alle uitingen van antisemitisme. Spanje is voor een Palestijnse staat, maar wel via bilaterale onderhandelingen. Culturele manifestaties mogen geen discriminatoir karakter hebben”. En dus besloot het Festivalbestuur onder grote druk Matisyahoe opnieuw uit te nodigen. En hij aanvaardde die uitnodiging,; maar zijn wraak was zoet. Terwijl bij zijn optreden de hele BDS-beweging met Palestijnse vlaggen vooraan stond te zwaaien zong Matisyahoe een ode aan het Joodse Jeruzalem, gebaseerd op het lied: Im eshkageg Yerushalaim, (als ik U Jeruzalem vergeet,). De BDS beweging was behoorlijk afgegaan, maar had ook zijn ware gezicht getoond: antisemitisme. Bovendien dreigt deze actie van de Spaanse BDS-beweging zich ook hier als een boemerang tegen de beweging zelf te keren: Negen leden van de Spaanse BDS-beweging zijn onlangs aangeklaagd bij het hof van Valencia door het Legal Committee against Discrimination. Dit is een associatie van mensenrechtenadvocaten die vecht tegen discriminatie en antisemitisme in Spanje.
Moeten we ongerust zijn over de BDS-beweging.
Het antwoord is tweeledig:
Ja, want achter de schermen zijn veel invloedrijke mensen met verradelijke adviezen bezig. Men dreigt en intimideert met internationale regelgeving. Helaas wordt dit nergens in onze media aan de kaak gesteld. Behalve het CIDI heeft niemand de uitspraken van het hooggerechtshof in Engeland of van het gerechtshof van Versaille gepubliceerd. Ja, want NGO`s belasteren Israel waar ze maar kunnen. Niet alleen buiten Israel, maar ook binnen Israel. Ja, winkelacties van DOC P gaan door bij onze supermarkten en locale pers bericht vaak klakkeloos wat DOC P, de boycotorganisatie, ze voorschotelt. Ja, op universiteiten vinden eenzijdige lezingen plaats en vakbonden zoals ABVO/KABO adviseren hun leden ook over BDS. Ja, linkse politieke partijen volgen klakkeloos het Palestijnse narratief. Ja, er wordt haat gezaaid. Op Amerikaanse campussen wordt heel veel aan BDS gedaan door SJP (students for justice in Palestine) en ik vraag me af of dit niet de verklaring is voor de toenemende antisemitische incidenten in Amerika.
Neen, BDS is nog niet erg bekend. Neen, zowel Amerika als de EU als de meeste lidstaten zijn (nog) officieel tegen BDS. Neen, er vinden steeds meer aanklachten tegen BDS plaats zoals in Spanje. Neen, In Ohio en New York en 12 andere staten pakt men BDS echt aan en stelt men dit als economische oorlogsvoering. Bedrijven worden gedwongen te melden of ze zaken doen met boycotters. https://www.cidi.nl/anti-bds-wetgeving-ook-in-ohio-van-kracht/ Neen, in Engeland is de toename van antisemitisme door BDS doorgedrongen en zijn de activiteiten van de apartheidsweek op universiteiten geannuleerd. (SPME .org — -Scholars for Peace in the MiddleEast— 2maart 2017)
Kortom:
BDS beslaat een breed terrein en ik heb maar een tipje van de sluier voor u opgelicht. Ik hoop dat u met deze kennis in staat zult zijn kritische vragen te stellen bij acties – en artikelen over BDS. Laat u zich vooral niet intimideren, ook niet als juristen aan het woord komen of hooggeplaatste mensen of zogenaamde deskundologen die met veel aplomb hoog van de toren blazen.
En het meest verontrustende: vaak is BDS verkapt (en soms dus ook openlijk) antisemitisme. Puur gericht tegen Israel en zijn legitimiteit. Het helpt de Palestijnen niet vooruit, zij zijn vaak het slachtoffer en het versterkt hun positie niet, in tegendeel . De BDS-beweging streeft zeker geen vrede of kans op vrede na. De BDSbeweging probeert enkel te polariseren.
Berichtgeving in de media laat zich het best als volgt samenvatten:
President Trump had de opperrabbijn van Israël uitgenodigd op zijn luxe jacht. Terwijl ze op het dek zaten te genieten van de rust, nam plotsklaps een windvlaag het keppeltje van de opperrabbijn mee en enige seconden later lag het keppeltje in zee. Trump sprong op, liep over het water, viste het keppeltje uit de woelige zee en liep terug naar het schip alsof de zee een geplaveide straat was. De volgende dag stond met chocoladeletters in de New York Times: President Trump kan niet zwemmen…..
Dank u wel voor uw aandacht.
Een leestip voor het heimelijke werk van de EU en NGO`s als Oxfam met gigantische financiering van anti-Israëlpropaganda: Lees het boek van Tuvia Tenenbom Catch the Jew. Hij zelf vond in zijn zoektocht in Israël en de Palestijnse gebieden zaken waarnaar hij niet gezocht had, maar die hem verbijsterden, zoals de handelwijze van de EU en de talloze NGO`s ter plekke. U zult verbaasd staan.
https://www.nieuwsbank.nl/inp/2017/03/01/Y084.htm Bisschop Ingraven veroordeelt “Israeli Apartheid Week” in Antisemitisme, Internationaal Recht, Israel, Palestijnen / by Roel Abraham / on 01/03/2017 at 14:52 / Tags: antisemitisme, BDS, Terrorisme, VN, Westbank. Op diverse universiteiten zijn deze week evenementen waarbij Israel veroordeeld wordt en als apartheidsstaat wordt neergezet. In 2016 werden er tijdens deze week in wereldwijd 225 steden gedemonstreerd tegen Israel en voor de BDS-beweging, die d.m.v. boycots, het terugtrekken van investeringen en bedrijven en opgelegde straffen Israel wil dwingen te stoppen met ‘het onderdrukken van de Palestijnen’ en over te gaan tot het uitvoeren van de door de VN uitgevaardigde ontelbare resoluties. Ook moet Israel alle vluchtelingen sinds 1948 en hun nakomelingen het recht geven terug te keren naar de dorpen in (nu) Israel die ze ooit verlieten en moet de muur, die nu al vele aanslagen op Israel heeft voorkomen, worden ontmanteld. Nodeloos te vermelden dat, wanneer de eisen van de BDS-beweging worden uitgevoerd, Israel van de kaart zou verdwijnen.
De Engelse bisschop Michael Ipgrave, voorzitter van het Overlegorgaan van Joden en Christen in het Verenigd Koninkrijk vindt de momenteel aan diverse academische onderwijsinstellingen ‘gevierde’ anti-Israel-week niet opbouwend en zeker niet behulpzaam bij het oplossen van het conflict in Israel en op de Westelijke Jordaanoever. Sterker nog, Joodse studenten voelen zich gedurende deze week geintimideerd, kwetsbaar en onveilig. Behalve de duidelijke taal van deze prominent van de Church of England is er meer goed nieuws: de Universiteit van Lancashire heeft het houden van de anti-Israel week verboden, vanwege het feit dat de Engelse premier Theresa May in december haar steun heeft uitgesproken voor de ‘werkdefinitie antisemitisme’ van de Europese Unie. In Oxford mag de organisatie nog maar een dag actie voeren. Andere universiteiten beraden zich nog op hun eventuele stappen. Een woordvoerder van een organisatie van advocaten verwoordde het aldus: ‘Deze evenementen laten duidelijk de dubbele standaard van de organiserende partijen zien jegens Israel zien, over andere landen reppen ze nooit. Aangezien ze Israel enkel beschouwen en behandelen als een inherent racistische entiteit ontkennen ze haar bestaansrecht. Op deze manier overtreden ze de regels zoals opgesteld in de werkdefinitie van de EU en de IRHA.’ Hierdoor wordt de kans groot dat er tijdens de evenementen antisemitische uitspraken worden gedaan waarvoor dan de betreffende universiteit verantwoordelijk gehouden kan worden, en strafbaar kan worden gesteld. Het is juist de verantwoordelijkheid van universiteiten dat verschillende groepen onder haar daken op een respectvolle wijze met elkaar om kunnen gaan.
Barones Ruth Deech, de eerste onafhankelijke bemiddelaar als het gaat om antisemitische klachten van studenten, die al eerder van zich liet horen aangaande het toegenomen antisemitisme op de universiteiten, gaf aan dat de historie leert (deze ‘week’ wordt nu voor de dertiende keer georganiseerd) dat de gebezigde anti-Israel-retoriek kan resulteren in het molesteren van mensen die wel achter Israel staan. Deze studenten blijken dan vaak Joods te zijn. Een van de rondreizende sprekers die de diverse campussen wil aandoen is Farid Essack. Deze man is bekend vanwege zijn uitspraak dat hij ‘niet zou bidden’ voor de slachtoffers van de aanslag op de kosjere supermarkt in Parijs en het feit dat hij regelmatig gastheer is van Palestijnen die zich met terreur hebben ingelaten. Hij is aan de Parijse universiteit Sorbonne niet langer welkom, wellicht een goed voorbeeld voor de opleidingsinstituten in het Verenigd Koninkrijk. Bronnen: Jewish News, Times of Israel, JTA, Wikipedia
Boycot IPC Nijkerk via procedure veroordeeld door College van Beroep vande Reclame Code Commissie enkele jaren geleden: NIJKERK – De boycotcampagne van de organisatie Peace tegen producten uit de Israëlische nederzettingen was ‘misleidend’ en ‘oneerlijk’. Ook in een politieke campagne mogen geen beweringen staan die in strijd zijn met de waarheid, besliste het College van Beroep van de Reclame Code Commissie deze week. Peace had op grote schaal een folder verspreid die opriep tot het boycotten van producten uit Joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever en de Golanhoogte. In die folder, die ook via internet werd verspreid, beweerde deze organisatie dat de verkoop van producten uit Joodse nederzettingen ‘in strijd is met het internationale recht’ en ‘in strijd met het beleid van de Nederlandse regering en met dat van de Europese Commissie’, en dat importeurs ‘massale fraude plegen met valse papieren en vervalste etiketten’ om deze producten toch te verkopen.
Klacht
Het Israël Producten Centrum (IPC), dat onder meer wijn en huidverzorgingsproducten uit Israël importeert en verkoopt, had vorig jaar bij de Reclame Code Commissie een klacht over deze campagne ingediend. Het IPC voelde zich door de onware beweringen en beschuldigingen van Peace in zijn goede naam aangetast en zakelijk benadeeld. Vorig jaar juni stelde de Reclame Code Commissie het IPC in het gelijk: bovengenoemde beweringen werden als feiten gepresenteerd, terwijl zij niet waar zijn, was haar oordeel. Peace ging tegen de beslissing in beroep. Het stelde dat de gewraakte beweringen slechts ‘minder diplomatiek’ waren en geoorloofd in een politieke campagne, en dat de Reclame Code Commissie niet bevoegd is zich over dergelijke zaken uit te spreken. Dit appèl heeft het College van Beroep nu op alle punten afgewezen. Ook reclame voor denkbeelden moet zich houden aan de regels in de Nederlandse Reclame Code, aldus het College van Beroep. Peace doet met stelligheid beweringen waarvan de juistheid niet aannemelijk is. Het is onduidelijk over welke producten Peace het precies heeft, en met dit alles wordt de consument verleid tot beslissingen die hij anders niet zou nemen, aldus het college. De campagne vroeg ook om financiële steun.
‘Oneerlijk’
Bovendien acht het College van Beroep de bewering dat verkoop van deze producten in strijd zou zijn met het internationaal recht ‘oneerlijk’. Het college adviseert Peace om niet meer op die manier reclame te maken en gaat daarmee verder dan de Reclame Code Commissie deed. Het gaat hier, net als bij uitspraken van de Reclame Code Commissie, om een advies. Maar bonafide media in Nederland hebben de Reclame Code onderschreven en publiceren daarom geen reclame-uitingen die daarmee strijdig zijn. De campagne had bovendien tot heel veel klachten geleid van consumenten en van adverteerders in de bladen waarin werd geadverteerd, waaronder Volkskrant Magazine, de omroepgids van de VPRO en huis aan huis-bladen.
*********************************************************
Dhr. Simon de Koning hield een lezing, getiteld: “150 Palestijnse fabels – waar komen ze vandaan en wat is er aan te doen?” Hij gebruikte voor zijn voordracht een Power Point presentatie die hieronder kunt zien en lezen.
*********************************************************
Dhr. Paul Damen, voormalig hoofdredacteur van het Nieuw Israëlitisch Weekblad nam ons in zijn bijdrage mee in de wereld van ‘Fabels, feiten en Filistijnen’. Omdat hij zijn bijdrage improviseerde, heeft hij twee recent geschreven columns in het NIW toegezonden, die zijn bijdrage aan onze landelijke dag illustreren.
Hij heeft er een opmerking bij gemaakt, die wij u niet willen onthouden. Elk geschreven artikel dient immers in de context waarin het wordt gepubliceerd, te worden begrepen. Ook onderstaande columns dus. De opmerking van Damen luidt: ‘Deze columns zijn wél voor ‘eigen parochie’ geschreven, (en) daarom dat de soms wat cynische en generalistische toon naar mijn christelijke broeders wat hard kan overkomen, waarvoor mijn excuses.’
U leest ze hieronder:
Nepnieuws
NIW: 27 januari 2017 Redactie Deze week, Binnenland, Buitenland, Opinie 11
Zoals film ooit menig dictator ontmaskerde als een voor de microfoon gesticulerende malloot, zouden moderne media ook zichzelf moeten controleren.
Door Paul Damen
Maar volgens het motto van de New York Times verslag doen without fear or favour, zonder vrees of vriendjespolitiek, dat zie je steeds minder. Er is één land dat daar danig last van heeft. Israël kent de meeste correspondenten per vierkante kilometer. Blijkbaar houdt de Joods-christelijke cultuur in dat christenen elke keutel Joodse cultuur willen controleren. Het correspondentschap daar ís ook een rotbaan: je spreekt de taal niet, de wereld kijkt mee over je schouder terwijl je werkt aan een hoogspanningskabel waar iedereen zijn handen aan brandt, en ondertussen werpt de huidige Israëlische overheid je via de hasbara hapklare brokken toe en liegen de Arabieren zoals altijd.
Rampen voor het oprapen, een vruchtbaar jaar voor verzinsels. NRC Handelsblad beschuldigde minister Asscher van gesjoemel met Nederlandse AOW’ers in Israël. Holocaustoverlevenden bleken ‘uitkeringsfraudeurs’ in ‘bezet gebied’. Uiteindelijk bleek een handvol hoogbejaarden om humanitaire redenen niet gekort te worden met enkele euro’s. Niks minister als medeplichtige, maar de toon was gezet. Je hoort wel dat correspondenten liefst vanuit hun bed hun bijdragen bijeen beppen. Te lui om te lopen. Maar stiekeme stapjes werken óók, zo bewees Leonie van Nierop (NRC) door de (ook onbewezen) bedreiging van de Nederlands-Jordaanse mensenrechtenjuriste Nada Kiswanson toe te schrijven aan ‘de Mossad’. Bron: Kiswansons werkgever, de ‘mensenrechtenorganisatie’ Al-Haq, die álle vredesonderhandelingen afwijst en directeur Shawan Jabarin, die banden heeft met terreurorganisatie PFLP. Geen bron, geen bewijs, je hoort er nooit meer over, maar de toon is gezet.
Dierlijk gedrag
Hetzelfde NRC noteerde dat Jeruzalems locoburgemeester Meir Turgeman na een bloedige aanslag de Palestijnen ‘dierlijk gedrag’ verweet. Dat burgemeester Nir Barkat zijn loco meteen corrigeerde stond er niet bij. Begin december suggereerde NRC dat een wet met terugwerkende kracht bouwen op Palestijnse grond zou goedkeuren. Terwijl die wet er niet was; het hooggerechtshof zou die blokkeren. Maar de toon was gezet. ‘Het negatieve Israël-beeld is totaal over the top’, concludeerde dan ook Volkskrant-columnist René Cuperus deze week. Je moet je ‘verdedigen alsof het om het Spanje van Franco gaat of het Oostenrijk van Haider’. En dus kon Jaap Hamburger van Een Ander Joods Geluid onlangs in die Volkskrant beweren dat ‘kolonisten hun ongezuiverde afvalwater opzettelijk over Palestijnse landerijen laten stromen’ – gebaseerd op een eenmalig incident na een kapotte zuiveringsinstallatie, en ontleend aan de pro-Palestijnse propagandasite Electronic Intifada. Het beeld: waar zuinig watergebruik levensbehoud betekent, besprenkelen orthodoxe Joden hun buren met afwaswater.
Is dat nou erg? Ja, want al die mediamythes passen in een traditie. Net zoals dat gore verhaal dat Israël de organen van dode Palestijnen in de verkoop gooit, past binnen de middeleeuwse bloedmythe, zo willen al die mediastukken Israël zijn legitimiteit als Joodse staat ontnemen. Roep maar vaak genoeg dat Arabieren in 1949 werden weggejaagd, terwijl de omringende landen waar ze vandaan kwamen hen ‘effe wegwezen’ aanraadden om zo Israël ongestoord te kunnen oprollen. Roep maar lang genoeg dat de ‘Palestijnse’ seizoenarbeiders die na de 19e-eeuwse zionistische ontginning daar bleven hangen, daar al eeuwen woonden, dan kan je ook elke terroristische aanslag goedkeuren.
Eén blik op de kaart leert dat die plek, hoek Olei Hagardom en Daniël Janovski, in voormalig niemandsland ligt
Zoals Abou Jahjah die terreurdaad met die vrachtwagen lokaliseerde in ‘bezet Oost-Jeruzalem’. En vrijwel alle media met hem. Eén blik op de kaart leert echter dat die plek, hoek Olei Hagardom en Daniël Janovski, volgens alle definities in voormalig niemandsland ligt waar geen Arabier aanspraak op kan maken. Maar nee. Blijkbaar valt het pletten van ongewapende tienersoldaten tijdens een dagje uit wél onder verzet volgens de Conventie van Genève. Omdat Israël eigenlijk niet mag bestaan. Waarom? Daarom. Omdat de leugen wel vaak door de waarheid ingehaald wordt, maar dan moet die waarheid wel opgeschreven worden. Er zijn kranten die dat, zwak uitgedrukt, verwaarlozen.
Waarnemer
NIW, 27 februari 2017 Redactie Deze week, Binnenland, Buitenland, Opinie 0
Waarom toch reizen ‘waarnemers’ massaal naar het Midden-Oosten-conflict? Israël is, behalve laatste barrage tegen mensen die van hoofden afhakken hun hobby maken, ook de koninklijke loge voor het conflict daar. Niks in een negorij in Afrika tussen de vieze beestjes, maar in je luxehotel in Jeruzalem ‘waarnemen’ vanuit je gewatteerde crapaud naar de derdewerelddictatuur enkele kilometers verderop.
Door Paul Damen
Neem nou Kees Blok, kolonel b.d. bij demilitair-juridische dienst, of oud-rechter, of diplomaat, of officier van justitie, of ‘oud-ambtenaar ministerie van Defensie’. Vroeger van Icco, of Kerk in Actie, nu voorzitter van Kairos, of Sabeel. Want wie wil weten wat al die uit kerkezakjes of collectes voortgekomen clubs klaarspelen, stuit op een kluwen kostenposten. Van Icco, Sabeel, Kairos, Kerk in Actie, IKV, Pax (Christi) en nog zo wat, en met aan de Arabische kant een vergelijkbaar woud van willig hun hand ophoudende ontwikkelingswerkers. Zo ziet niemand dat het regeringsprincipe ‘geen geld naar terreur’ nogal vaak even fluitend wordt ontdoken als de fiscus door een multinational.
Wie wil weten wat al die uit kerkezakjes of collectes voortgekomen clubs klaarspelen, stuit op een kluwen kostenposten
Wereldleed
Blok dus: de tanks verkocht, maar de hele dag thuis met je eega viooltjes bij elkaar vingerverven, da’s niks voor een oud-cavalerist. En dus, na voorheen schuldvol de loodzware statenbijbel, tors je nu het wereldleed. “Kairos Sabeel Nederland […] integraal onderdeel van het Palestijnse volk […] delen in het lijden wat dit volk door Joodse Israëliërs wordt aangedaan.” We zijn immers allemaal zielige Palestijnen. Ooit zag de paus het jodendom als ‘onze oudere broer’ – de huidige christenen zien Israël als een kleuter die nog niet eens zindelijk is.
Zo niet Blok. Hij ziet in Israël ‘een bezetting’ als in ‘40-’45’. U weet nog wat christenen toen deden (of liever, nalieten.) Met zo’n geschiedenis zou ik schaamtevol in een hoekje gaan huilen. En zéker niet Joden met nazi’s gaan vergelijken, opzettelijk porren in een sinds de Shoa nog steeds wijd open Joodse zenuw. Zo niet Blok. Als waarnemer voor EAPPI (Ecumenical Accompaniment Programme in Palestine and Israel) van 23 september tot 18 december 2015, met reis en voorbereiding eraf zo’n tien weken ten zuiden van Hebron. Sindsdien draaft hij op als ervaringsdeskundige bij de Palestina Werkgroep Enschede In Oprichting, het Platform Vrouwen voor Duurzame Vrede Wageningen, of bij een causerie bij de cavalerie. Van alles. Blok zit inmiddels vijftien keer zo lang in het lezingencircuit als zijn hele waarnemersverblijf op de Westbank duurde. In die tijd ging hij al als ‘Kees Blok, Yatta’ grotesk los. “In de C-zone wonen Palestijnen soms al eeuwen lang” (3 oktober). “Geuzen en verzetsstrijders in WO II [zouden nu] misschien wel terroristen zijn.” (9 oktober). Op 17 oktober verklaart hij ‘kinderen lastig vallen, door je commandant aangemoedigd’ tot een kerntaak van het Israëlische leger, op gezag van het meestal met bronnen modderende ‘Breaking the silence’. Ook worden ‘elk jaar door de kolonisten, beschermd door het leger, tussen de 7000 en 10000 olijfbomen vernield’ (24 oktober). Bron, het zal ook es niet, een der vele Palestijnse propagandaclubs. “Als Arabische Israëli mag je niet in militaire dienst.” (9 december 2015). Onzin. “De Muur is er dus niet voor de veiligheid van de Israëlische burger.” (6 november 2015). Onzin. “De Joodse staat is een feit, met als basis het Joodse ras.” (19 december). Antisemitisme.
Achterneven
Bloks club, Kairos Sabeel Nederland, vindt dat het ‘Nieuw Israëlisch Weekblad’ onjuist over hem schreef. Dat dit blad al anderhalve eeuw ‘Israëlietisch’ heet, naar de toenmalige term voor Joden, geeft aan hoe juist Kairos Sabeel opereert. Hebben die lui, allemaal uit dezelfde regeringssubsidieruif vretend, niks beters te doen dan Joden lastig te vallen? Zijn er geen tienduizenden christenen vermoord in die regio? Ga dáár ’s voor collecteren. Haal uw evangelische voet tussen mijn deur en drempel uit! Nederlandse Joden komen toch ook niet bij hun christelijke collega’s klootjavanen? Maar je komt om in de christenen die ons achteraf de uitslag van de Arabische aanvalsoorlogen willen aansmeren ten voordele van die agressor daar. Kijk, met die Palestijnen, onze verre achterneven, daar komen wij onderling zelf wel uit. Maar neem ’s wat afstand naar Joden daar en hier. Bedank ’s voor de eer. Was Abraham nog bereid zijn zoon op de brandstapel te leggen, Mozes dook weg, en Jezus wilde dat de hele beker aan hem voorbijging. Het zou hen die zich zo ‘Joods-christelijk’ voelen, sieren als ze zich iets meer voegden naar het voorbeeld van hun grote voorgangers.
*********************************************************************************************
Dhr. Wim Kortenoeven hield een inleiding met als onderwerp: “Het fundamentele conflict tussen islam en jodendom en de gevolgen daarvan voor het vredesproces in de landstreek Palestina.”
Ook zijn bijdrage was in de vorm van een Power Point.
Islam en het vredesproces in de landstreek Palestina maa2017 PP2003
Hij zond ons ook een artikel toe van zijn hand: De activistisch anti-Israelische AIV verduistert de werkelijkheid van het Arabisch/islamitisch conflict met Israël, een becommentariëring van “Tussen Woord en Daad”, Perspectieven op Duurzame Vrede in het Midden-Oosten.
Tussen-Woord-en-Daad-AIV-advies-plus-commentaar-2september-2013-v3
